FRANCJA
Oficjalnie Republika Francuska to państwo, którego część metropolitarna znajduje się w Europie Zachodniej, posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach. Francja metropolitarna rozciąga się od Morza Śródziemnego na południu do kanału La Manche i Morza Północnego na północy, oraz od Renu na wschodzie do Zatoki Biskajskiej na zachodzie. Francuzi często nazywają swój kraj l'Hexagone (sześciokąt) - pochodzi to od kształtu Francji metropolitarnej.
Francja graniczy z Belgią, Luksemburgiem, Niemcami, Szwajcarią, Włochami, Monakiem, Andorą i Hiszpanią. Terytoria zamorskie graniczą również z Brazylią, Surinamem i Antylami Holenderskimi. Kraj jest także połączony z Wielką Brytanią przez tunel pod La Manche.
Republika Francuska jest unitarnym państwem demokratycznym, w którym ważną rolę odgrywa prezydent. Jest również szóstym najlepiej rozwiniętym krajem świata. Najważniejsze ideały Francji zawarte są w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela. Kraj jest w gronie założycieli Unii Europejskiej. Ma największą powierzchnię spośród państw wspólnoty. Francja jest także członkiem-założycielem Organizacji Narodów Zjednoczonych, wchodzi także w skład Frankofonii, G8 oraz Unii Łacińskiej. Należy do Rady Bezpieczeństwa ONZ, w której posiada prawo veta. Dzięki około 75 milionom turystów każdego roku, Francja jest również popularnym kierunkiem wyjazdów wakacyjnych.
Nazwa "Francja" pochodzi od germańskiego plemienia Franków, które zajmowało region po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego. W otaczającym Paryż regionie Île-de-France powstało państwo francuskie.
Ustrój polityczny Francji
Opiera się na konstytucji Francji, która głosi, że państwo francuskie jest niepodzielną, laicką, demokratyczną oraz socjalną republiką.
Obecnie prezydentem jest:
Jacques René Chirac (od 17 maja 1995 r.)
Część metropolitalna Francji dzieli się na 22 regiony, 96 departamentów oraz około 36 300 gmin. Ponadto wyróżnia się departamenty i terytoria zamorskie oraz zamorskie zbiorowości terytorialne.
Regiony Francji
- Alzacja
- Akwitania
- Burgundia
- Bretania
- Centralny
- Dolna Normandia
- Franche-Comté
- Górna Normandia
- Île-de-France
- Korsyka
- Kraj Loary
- Langwedocja-Roussillon
- Limousin
- Lotaryngia
- Midi-Pyrénées
- Nord-Pas-de-Calais
- Owernia
- Pikardia
- Poitou-Charentes
- Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe
- Rodan-Alpy
- Szampania-Ardeny
Obecny podział na departamenty został wprowadzony w 1789 roku - podczas rewolucji francuskiej. Stworzono wówczas departamenty jako jednostki terytorialne na tyle małe, aby było możliwe w ciągu jednego dnia dotarcie na koniu z najdalszego krańca departamentu do siedziby władz departamentu, załatwienie sprawy w administracji i powrót do miejsca zamieszkania. Podział na departamenty został skonstruowany w oderwaniu od wcześniej istniejącego podziału na prowincje również po to, aby zniszczyć poprzednie struktury władzy.
Po II wojnie światowej okazało się, że departamenty są zbyt słabe gospodarczo i wymuszają nadmierną centralizację władzy publicznej. Dlatego w latach 70. XX wieku stworzono dodatkowy szczebel administracji tzw. regions des programmes, składające się z kilku departamentów. Ich zadaniem była koordynacja polityki regionalnej. Na początku lat 80. XX wieku rozpoczęto proces decentralizacji administracji publicznej i między innymi w 1982 roku powołano samorząd terytorialny na szczeblu regionów oraz departamentów wyposażony w szerokie kompetencje.
Departamenty zamorskie
- 971-Gwadelupa
- 972-Martynika
- 973-Gujana Francuska
- 974-Reunion
- 985-Majotta
Zbiorowości zamorskie
- Majotta
- Polinezja Francuska
- Wallis i Futuna
- Nowa Kaledonia
Pozostałe
- Francuskie Terytoria Południowe
- Saint-Pierre i Miquelon
JĘZYK
Językiem urzędowym we Francji jest francuski, posługuje się nim znaczna większość mieszkańców tego kraju, jednak poza nim istnieje wiele języków regionalnych:
- prowansalski - językiem tym (obecnie uważanym za dialekt francuskiego) posługuje się około 2 mln ludzi w południowej Francji (Prowansja, Delfinat, Langwedocja)
- bretoński - mówi nim zaledwie 1/3 z 1,5 milionowej populacji Bretończyków zamieszkujących płw. Bretoński w zachodniej Francji
- alzacki - dialekt języka niemieckiego, posługują się nim germańscy Alzatczycy zamieszkujący Alzację we wschodniej Francji
- baskijski - mówi nim kilkadziesiąt tysięcy Basków zamieszkujących prowincję Bearn
- kataloński - posługuje się nim kilkadziesiąt tysięcy Katalończyków zamieszkujących prowincję Roussillion w południowej Francji, przy granicy z Hiszpanią
- arabski - posługuje się nim około 3 mln imigrantów z Afryki Północnej, gł. w większych miastach oraz na lazurowym wybrzeżu
- flamandzki - mówi nim kilkadziesiąt tysięcy ludzi pochodzenia niderlandzkiego, zamieszkujących północną Francję (obszar Calais i Artois)
GALERIA
Nigdzie we Francji nie ma tylu zamków, co w dolinie Loary między Angers, Orlean'em a Chartres na południe od Paryża. Ponad 300 z nich ozdabia przepiękne brzegi najdłuższej rzeki Francji, wznosi się w wielkich parkach i lasach lub rozsiada nad jej dopływami (głównie Indre, Vienne, Cher i Eure). Przede wszystkim jednak plany zamków i umieszczenie w przestrzeni świadczą o ich średniowiecznym pochodzeniu. Plan jest nieregularny, bardziej przypomina zespół budowli, liczne są wieże, baszty z barbakanami, fosy, chodniki strzelnicze z wykuszami wykorzystywanymi do lania smoły. Zamek taki często stoi na wzgórzu, liczne są też elementy wertykalne (strome dachy, sterczyny, kominy). |
Marsylia |
Lille |
Strasburg- siedziba europarlamentu |
Bordeaux |
Grenoble |
Lyon |
Zaufali nam